In de jaren zeventig en tachtig van de vorige eeuw was Bhagwan ( “Osho” in later jaren) een bijzonder spraakmakende guru uit  India, die vooral in het westen van zich deed spreken. Toendertijd is er veel gepubliceerd over zijn methoden die met name in de vele therapiegroepen werden toegepast.  Over hoe het er echt aan toeging is niet veel bekend.

Karel Wellinghof doet in dit boek een verslag als deelnemer aan deze groepen, hij beschrijft de gevolgen voor de relaties van deze mensen en de maatschappelijk impact.

Het verhaal heeft drie delen, het eerste deel waar de schrijver in Poona in India is en daar een aantal weken verblijft om de leer van Bhagwan  ook zeer letterlijk zich eigen te maken. In het tweede deel is hij weer terug op Hollandse bodem en in het derde deel is er de relativering, het samenvatten en het trekken van zijn conclusie en ook wel de desillusie als Bhagwan wordt gearresteerd en zijn imperium in lijkt te storten.

De schrijver is kritisch, emotioneel, eerlijk en hard over zijn belevenissen, en je voelt de twijfel soms van de pagina’s afvallen. Het is moedig dat iemand zoveel van zichzelf bloot wil en kan geven en hoe hij ondanks zijn twijfel er toch ook wel positieve dingen uit kan pikken. Na het verhaal volgt er nog een terugblik/nawoord van de schrijver waardoor hij het geheel mooi afsluit.

Voor iedereen die meer wil weten over de Bhagwan, of sowieso van het leven in een sekte, is het een goed boek om te lezen. De titel dekt de lading: het gaat er hard aan toe in dat zogenaamde paradijs.

Samenvatting

De Grote Ommekeer

Over de opkomst van het andere denken, de nieuwe liefde en het onuitsprekelijke geluk

De auteur heeft ervaring opgedaan met spirituele groei en persoonlijke ontwikkeling en dat komt in dat boek duidelijk tot uitdrukking. De kern van dit boek is om de illusie te doorbreken en te zien en te ervaren waar het toe kan leiden als we contact maken met het innerlijk weten. Het denken heeft ons in zijn greep; dat merken we vooral als we mediteren en de schrijver legt haarfijn uit hoe dat komt. Hij onderbouwt vakkundig dat we in een droomwereld leven en die naar buiten projecteren. Hij geeft daarbij bruikbare adviezen om daarmee om te gaan. Aan de orde komen: citaten van grote spirituele meesters, diepgaand onderzoek naar de werking van de geest, transfomatie van woede, reïncarnatie en waarom meditatie zo moeizaam gaat. Onze cultuur heeft het contact verloren met het grotere geheel en richt zich naar buiten en dat heeft ernstige negatieve gevolgen; de bedoeling is dat de mens zich nar binnen richt, naar het overstijgende middelpunt in zichzelf.

Biblionrecensie.

De Burcht van de Vrede

Montségur: het hoge kasteel op de steile rots

Lang geleden leefde in het diepste zuiden van Frankrijk een volk dat genoeg had van de gevestigde religie en dat zich massaal wendde tot een groep geïnspireerde mensen die een oorspronkelijk christendom beleden. Deze groep en iedereen die met hen te maken had, werd gedurende een periode van 150 jaren genadeloos vervolgd door de roomse kerk, want deze zag haar leringen ondermijnd door het pure christendom waarvan zij ooit was afgeweken. De Franse koning werkte samen met de kerk in deze vernietigingsslag, want hij wilde het land veroveren en bij zijn rijk voegen. De naam van dit land was Occitanië en de vervolgden werden door het volk bonshommes(goede mensen) genoemd. Montségur was hun burcht, een 'onneembaar' slot op een steile rots. Hun roomse tegenstanders bestempelden hen als ketters en noemden hen katharen,een woord dat verwant is met het Griekse ‘catharsis’ (reiniging, loutering), onder welke naam zij de geschiedenis zijn ingegaan. In de officiële geschiedschrijving wordt Occitanië gezien als een onterechte afsplitsing van Frankrijk en zijn de Katharen een groep puriteinse afvalligen van de roomse kerk. Maar iedereen die gevoel heeft voor hun zuivere leer en met het boeddhisme verwante leefwijze, komt er achter dat de werkelijkheid anders was. Het is daarom geen wonder dat de belangstelling voor hen blijft toenemen. Want hetgeen zij achterlieten is iets dat juist mensen in deze hectische tijd aanspreekt: vrede en meditatieve rust. Die was bij de katharen zo diep geworteld dat zij zich zingend in de vlammen van de brandstapels konden werpen. 

In deze roman trekken twee hedendaagse mensen door het gebied waar zij leefden. Zij raken bevangen door het gedachtegoed en de leefsfeer van deze middeleeuwse mensen. Heden en verleden versmelten; de pelgrims van toen zijn de pelgrims van nu.